Ես կցանկանամ խոսել այնպիսի համամոլորակային խնդրի շուրջ ինչպիսին է էլեկտրոեներգիան: Այո այո էլեկտրոեներգիան: Չէ որ մենք էլեկտրականություն ստանալու համար կարող ենք ոչնչացնել հարյուր հազարավոր հեկտար անտառներ որը հանգեցնւմ է ճահճացման: Մարդը այնպիսի անսիրտ արարած է, որ իր նպատակին հասնելու համար չի խնայում ոչինչ անգամ մարդկային կյանքեր: Մարդիկ էլեկտրոեներգի ստանալու համար ոչ միայն վառւմ են գազ, նավթ, քարածուխ, փայտ այլ նաև ճեղքում են ատոմը: Ատոմակայաններում ինչքան էլ հավատեցնում են, որ անվտանգ աշխատանք է ընթանում, բայց այնուամենայնիվ եկեք չմոռանանք, որ այդպիսի վտանգավոր գործը չի կարող ունենալ խոտաններ և, որի հատուցումը կարող է խլել հազարավոր կյանքեր: օրինակ եկեք հիշենք Չեռնոբիլի կամ Ճապոնիայի դեպքերը: 21-րդ դարում Ճապոնիան համարվում է ամենազարգացած երկրներից մեկը, որը կարողանում է այնպիսի առաջնթաց գրանցել ինչպիսին չի կարողանում անգամ Ա.Մ.Ն-ն, բայց կատարվեց այն ինչ կատարվեց: Նրանք մոտ 3 ամիս չէին կարողանում հովացնել 2 ռեակտորը և, որը խլեց մի քանի տասնյակ մարդկանց կյանքեր: Իսկ ինչ անվատանգությունից կարելի է խոսել եթե Հայաստանում կա (միջուկային ռումբ) հենց Մեծամորում, որը համարվում է ամենամեծը տարածաշրջանում: Իմ կարծիքով Հայաստանի և ընդանրապես այս տարածաշրյանի ամենամեծ և վտանգավոր խնդիրը դա Մեծամորի ատոմակայանն է, որը հարկ է նշել, որ արդեն մեկ տարի է ինչ աշխատում է նախատեսված ժամկետից ավելին:
Էլեկտրոեներգիա կարելի է ստանալ ոչ միայն ավանդական աղբյուրներից, այլ նաև այլւնտրանքային էներգիայի աղբյուրներից որոնց մասին ես ավելի մանրամասն գրել եմ`
Այլընտրանքային էներգիայի աղբյուրներ ՀԷԿ-էր նյութում:
Այս խնդիրը միայն մեկ խնդիր չէ: Քանի որ այս խնդիրը հանգեցնում է մի շարք խնդիրների որոնք շատ դժվար են լուծել: Օդինակ ատոմակայանը արտանետում է մոտ հազար անգամ ավելի քիչ քանակությամբ վնասակար նյութ քան ՀԷԿ-երը բայց ատոմակայանի արտանետած նյութերը մոտ 1000 անգամ ավելի վտանգավոր են քան ՀԷԿ-երինը: Եվ դա նպաստում գլոբալ տաքացմանը, որը դարձել է ամենահայտնի խնդիրներից մեկը աշխարհում:
Իհարկե այդքան հեշտ չէ անցում կատարել այլընտրանքայիին էներգիայի աղբյուրներին բայց արդեն երկրագունդը այն աստիճանի է աղտոտված, որ կարող է անգամ մի չնչին խնդիր որոշիչ լինել մարդկության ապագայի հարցում: Եվ այդ իսկ պատճառով զարգացած երկրներում օգտագործում են քամու, ջրի, արևի և բիոգազի էներգիաները: Եվ հենց այդ իսկ պպատճառով կազմակերպվում են էներգոխնայողության մրցույթներ որտեղ պատանի մտածողները ստեղծում են սարքեր որոնք օգտագործում են ոչ միայն այլնտրանքային էներգիայի աղբյորները այլ ձկտում են 0-ի հհասցնել էներգիայի կորուստը: Ի դեպ ես և Ռափյան Վլադիմիրը մասնակցում ենք նմանատիպ մրցույթի և առաջարկում ենք մեր, նոր սարքը:
Օգտվել եմ` ուղեղիցս 🙂